Dieppe – Monnickendam

Dieppe – Monnickendam

Wisseling van de bemanning en op naar huis.

Op zondag 2 augustus als Paul, Renate en Ilse vanuit Fecamp vertrekken richting Dieppe, vertrekken Bert, de broer van Renate, en ik richting het zuiden om de Johanna het laatste stukje naar huis te zeilen. We treffen elkaar ’s avonds in de haven van Dieppe en na een warm welkom aan boord gaan we even Dieppe in om daar een hapje te eten en nog iets van de stad te bekijken.

De volgende morgen stappen Renate en Ilse in de auto, en wij, Paul, Bert en ik, maken de trossen los voor een zeiltocht richting Boulogne sur Mer. Omdat we genoeg tijd hebben hoeven we geen nachten door te varen en kunnen we elke avond een haven in voor de nacht. Eenmaal op open water blijkt dat nog een stuk of 15 Nederlandse boten vanuit Dieppe richting het noorden varen. Omdat de wind ons een beetje in de steek laat zien we alle boten na enige tijd in de rug, maar als ‘s middags de wind aantrekt en de Johanna de wind goed in de zeilen heeft kunnen we er toch nog een aantal inhalen zodat we niet als laatste in de haven van Boulogne sur Mer aankomen. Na een aankomstborrel lopen we de stad in om iets te eten. De stad blijkt een oude stadsmuur te hebben welke nog bijna geheel in tact gebleven is en we maken na de pizza dan ook nog een leuke wandeling over deze muur.

De planning is om dinsdag vanuit Boulogne via Calais naar Zeebrugge te zeilen zodat ook de laatste dag op zee niet een hele lange tocht hoeft te worden richting IJmuiden. Dit loopt helaas iets anders. Het eerste stuk naar Calais loopt de Johanna mooi, halve wind, en als we bij Calais de koers verleggen en met een wind 6 in de rug richting België zeilen is er ook nog niets aan de hand. De hoge golven deren de Johanna niet. Als we bij Duinkerken varen en de wind nog verder aantrekt richting een windkracht 7/8 besluiten we om het grootzeil te laten zakken en op de fok verder te zeilen. We zitten inmiddels in de vaargeul voor Duinkerken en als Paul en ik onze zeilpakken hebben aangedaan, er zal wel wat water overkomen als we met de neus in de wind het grootzeil laten zakken…., draait Bert de Johanna met haar neus in de wind. Nu snel het zeil naar beneden als Bert ineens roept geen grip meer te hebben op het roer. Paul rent naar achter terwijl ik de lijnen opruim. Er blijkt een hydrauliek slang van de stuurinrichting te zijn gesprongen. Paul pakt snel de noodhelmstok om daarmee het roer weer onder controle te krijgen. Met deze helmstok varen we, met twee man sturend, naar de haven van Nieuwpoort. We bellen even met het thuisfront en Renate regelt meteen dat er in de haven van Nieuwpoort iemand op de kade staat om de lijnen aan te pakken zodat het afmeren in ieder geval soepel verloopt. Het sturen gaat natuurlijk anders dan anders en dan is het handig als er een extra handje op de kade staat. Eenmaal in Nieuwpoort een bedrijf opgezocht welk voor ons de slangen kon maken. Snel de boel gedemonteerd en met de taxi hier naar toe. Wat een service, het was inmiddels 7 uur ’s avonds maar binnen een kwartier hadden we twee nieuwe slangen en konden we met de taxi weer terug om de boel weer te monteren. Na deze acties een welverdiend biertje en een lekkere biefstuk/hamburger in het restaurant van de haven. Nu moesten we toch een lange dag maken om woensdagavond in IJmuiden aan te komen, dus vroeg uit de veren en op naar Nederland. ’s Morgens is de wind gaan liggen dus op de motor langs de Belgische kust. Later op de dag komt er toch nog een beetje wind , zodat we toch nog de zeilen kunnen hijsen. We hebben stroom tegen en we laten de motor maar even bijstaan. Bij Rotterdam kunnen we zonder vertraging de Traffic Lanes oversteken en als we ’s avonds om 9 uur voor Scheveningen zeilen met de stroom mee besluiten we toch maar door te varen naar IJmuiden. Als we daar rond de klok van 1 uur aankomen duiken we na de gebruikelijke aankomst borrel snel onze kooi in om de volgende morgen om half 7 weer te vertrekken richting Monnickendam. Het laatste deel van de reis verloopt zeer voorspoedig, wat drukte bij de Oranjesluis in Amsterdam, maar we kunnen toch met de eerste schutting mee het Buiten IJ op. Bij het Paard van Marken komen we Joop al zeilend tegen.

Als we de Gouwzee opvaren trekt de wind nog even aan en kunnen we toch nog een klein stukje zeilen vandaag. Snel de fok gezet en nog even de motor uit. Bij Marken moeten we de koers weer verleggen en varen we tegen wind op de motor de haven van Monnickendam binnen.

Dit was voor deze trip het laatste verslag. We hopen dat jullie ze met net zo veel plezier gelezen hebben als dat wij, Renate en ik, ze geschreven hebben.

Fecamp

Vandaag weer een lange tocht richting het Noorden om de Seine Bay over te steken richting Fecamp. Perfecte weersomstandigheden en wind, maar een flinke stroom tegen waardoor de

reis wat langer duurde als gepland. Wat bijzonder is zijn weer de mooie krijtrotsen langs de kustlijn. Het lijkt wel heel erg veel op de kustlijn van Engeland. Men zegt dat deze kustlijnen ook ooit aan elkaar hebben gezeten. Uiteindelijk lagen wij om 22.00 uur in de haven.

Volgende dag Fecamp bekeken en het bekende Palais Benedict bezocht. Dit is een prachtig klooster waar men nog steeds de bekende Benedict likeur maakt.

Sávonds lekker wat eten op de cobb barbecue klaargemaakt, en genoten van het avondzonnetje.

St Vaast

Na 3 dagen verwaaid en verregend te hebben gelegen in Cherbourg, een volgende poging ondernomen richting St. Vaast.

Een prachtige tocht met een heerlijk zonnetje en de wind in de rug, en bovendien ruimschoots op tijd om de sluisdeuren door te kunnen varen.

Paul heeft heerlijk wad gelopen met Ilse tussen de oesterbanken door.

Op naar Cherbourg (Frankrijk)

De planning was om vlot en vroeg weg te gaan, maar onze buurman die aan ons vast lag was bang vanwege de harde wind om zijn schip van ons los te maken.

Uiteindelijk zijn wij door zijn getreuzel een uur later vertrokken.

Met maar liefst 3 knopen stroom mee schoten wij met 9 knopen over de grond langs de witte krijtrotsen het grote water op. Onderweg gevist zonder vangst.

Op de helft van de overtocht bij de schipping-line werd het nog een beetje spannend.

Een groot containerschip zou volgens het ais systeem 100 meter voor of achter ons langs gaan.

Via de marifoon toch maar even contact met het schip opgenomen.

Het antwoord was “ja Johannaatje ik heb je gezien, het komt allemaal goed ik ga achter je langs”

Was toch wel prettig om te horen, want die jongens zijn echt wel heel groot!

Omdat de tocht zeer voorspoedig verliep besloten wij om de koers te verleggen richting St. Vaast.

Een klein vissersdorpje met een haven achter de sluisdeuren.

Dit betekent dat je alleen 2 uur voor, en 3 uur na hoog water naar binnen kunt varen.

Volgens de planning zouden wij dat net moeten kunnen redden.

Helaas kregen wij het laatste stukje stroom tegen, en net voordat wij de haven wilde invaren

gingen de sluisdeuren dicht! Grrrrr, we hebben even flink gevloekt na zo'n lange tocht.

Voor anker gaan was geen optie vanwege de te verwachten harde wind, dus we zijn teruggevaren

naar Cherbourg. Dit is een haven waar je altijd in kunt varen.

Uiteindelijk konden wij om 2.00 uur s'nachts de Johanna aan de steiger afmeren.

Weymouth-Yarmouth (eiland Wight)

Weer vroeg vertrokken voor een tocht van 35 mijl naar Yarmouth. Het weer is prima, droog en af en toe een zonnetje. Wat een imposant gezicht die witte krijtrotsen bij het naderen van het eiland! Yarmouth heeft een mooie marina waar veel zeilwedstrijden worden georganiseerd.

Wij krijgen een mooie plek toegewezen, maar moeten na twee nachten voor 11 uur weer vertrokken zijn, omdat er een vloot schepen voor de wedstrijd gereserveerd hebben.

De volgende dag is het weer erg slecht. De hele dag regen. Wij besluiten de bus te nemen, en zijn naar het bekende “Osbornhuis”geweest. Dit was v.a. 1840 het buitenverblijf van koningin Victoria, haar man koning Albert en hun 9 kinderen. Wat een Prachtig huis!

Buiten gekomen regent het nog steeds. Weer de toeristenbus in, en dan maar van het landschap genieten. In de bus zijn de ramen beslagen dus helaas weinig van de omgeving kunnen zien.

Dan maar even bij het stoppunt voor de garlicfarm uitstappen. Hier wordt knoflook verbouwd en geëxporteerd over heel Europa. Ook maken ze allerlei producten met knoflook. Dus alles even proeven en lekker stinken. Als het tijd wordt om weer richting haven te gaan, slaan wij het bus boekje open en blijkt de laatste bus over 5 minuten te gaan. Met nog een half uur lopen kunnen we deze bus op onze buik schrijven. Dan maar een taxi bellen, maar helaas deze rijdt ook niet. Dan blijft er een optie over.... Een uur lopen door de regen naar de dichtstbijzijnde bushalte.

Na een half uur lopen komt daar ineens onze bus aan rijden. Deze heeft een half uur vertraging gehad. Eindelijk mazzel voor ons! Als 3 verzopen katjes de bus in, terug naar de haven. Al met al een erg natte, maar toch een leuke dag gehad.

Darmouth-Weymouth

Om 7 uur werden wij gewekt door de eerste zonnestralen die door de patrijspoort van onze hut begonnen te schijnen. Na een spookachtige dag wat hier heel normaal is, en een laag hangende bewolking en motregen was dit een aangename verrassing. Wat een verschil met de vorige dag! Meteen om 7.30 uur vertrokken uit Darmouth en snel op de rivier onze zeilen gehesen. Op open zee hadden we al gauw de wind lekker in de zeilen en gelukkig wederom uit een goede richting. Na een uurtje konden we ons zelf beetje voor beetje uitpellen totdat we in onze korte broek zaten en heerlijk konden genieten van het zonnetje in de kuip. Met 20 /25 knopen wind (5/6 Bf voor de niet zeilers) zat de vaart er lekker in. Plots zagen wij in de verte een boot die pirouettes aan het draaien was met een vieze rook wolk boven zich . Toen we dichterbij kwamen zagen we dat het een oorlogsschip was die waarschijngelijk oefeningen aan het doen was . Na 53 mijl en 9 uren varen kwamen wij in Weymouth aan, en mochten wij met de Johanna in het centrum aan de kade afmeren. Natuurlijk was het nu weer tijd voor het welverdiende scheepsbittertje.

Salcombe- Dartmouth

Na een korte, en super relaxte tocht van maar 2,5 uur, varen wij om 11.30 uur de rivier bij Dartmouth op. Aan beide zijden bij het invaren van de rivier ligt een kasteel.

Dartmouth ligt aan de linkerzijde. Wat een verschil met onze vorige bestemming!

Het is alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Er is bijna geen toerist te bekennen! We worden begeleid naar een prachtig plekje vlak aan het pittoreske haventje. Op de kade zijn allerlei mensen jong en oud krabben aan het vangen. Wat een leuk gezicht!

Als de Johanna goed op zijn plaats ligt en wij een broodje hebben gegeten,

gaan we het stadje verkennen. Het weer is prachtig en wij lopen richting het kasteel.

Onderweg kwamen wij in gesprek met een oud veteraan van ongeveer 90 jaar.

Hij was onlangs nog in Nederland geweest (tijdens het bevrijdingsfeest) Hij kreeg tranen in zijn ogen omdat hij dacht dat alles in Nederland Engelstalig was geworden..

Hij hoorde geen Nederlandse liedjes en iedereen sprak Engels, teksten en afbeeldingen op straat waren allemaal Engels...

Wij hebben hem geprobeerd wat gerust te stellen

Fowey- Salcombe

Vandaag weer een flinke trip van 61 mijl gevaren met als bestemming Salcombe.

Om 8.00 uur het anker gelicht en om 17.00 uur lagen wij weer “rustig” aan een mooring vlak voor de kust onderaan een gezellige Pub! Salcombe is een toeristische badplaats. Er liggen erg veel kleine bootjes. Het lijkt wel of iedereen tegelijkertijd naar de wal of van de wal gaat naar hun boot, of naar de overkant! Erg gezellig, maar van ons mag het het wel iets minder ... Ilse vind het erg leuk hier. 's avonds lekker fish en chips gegeten, en daarna weer vroeg de kooi in.