De planning was om vlot en vroeg weg te gaan, maar onze buurman die aan ons vast lag was bang vanwege de harde wind om zijn schip van ons los te maken.

Uiteindelijk zijn wij door zijn getreuzel een uur later vertrokken.

Met maar liefst 3 knopen stroom mee schoten wij met 9 knopen over de grond langs de witte krijtrotsen het grote water op. Onderweg gevist zonder vangst.

Op de helft van de overtocht bij de schipping-line werd het nog een beetje spannend.

Een groot containerschip zou volgens het ais systeem 100 meter voor of achter ons langs gaan.

Via de marifoon toch maar even contact met het schip opgenomen.

Het antwoord was “ja Johannaatje ik heb je gezien, het komt allemaal goed ik ga achter je langs”

Was toch wel prettig om te horen, want die jongens zijn echt wel heel groot!

Omdat de tocht zeer voorspoedig verliep besloten wij om de koers te verleggen richting St. Vaast.

Een klein vissersdorpje met een haven achter de sluisdeuren.

Dit betekent dat je alleen 2 uur voor, en 3 uur na hoog water naar binnen kunt varen.

Volgens de planning zouden wij dat net moeten kunnen redden.

Helaas kregen wij het laatste stukje stroom tegen, en net voordat wij de haven wilde invaren

gingen de sluisdeuren dicht! Grrrrr, we hebben even flink gevloekt na zo'n lange tocht.

Voor anker gaan was geen optie vanwege de te verwachten harde wind, dus we zijn teruggevaren

naar Cherbourg. Dit is een haven waar je altijd in kunt varen.

Uiteindelijk konden wij om 2.00 uur s'nachts de Johanna aan de steiger afmeren.