Maandagochtend 6 juni,, vroeg op, de bijboot gister al op he dek vastgemaakt, en, of we een voorgevoel hadden op wat ons te wachten stond, de boot met een extra lijntje vastgelegd. We zijn klaar om te vertrekken, in de baai een kleine 16 knopen wind, windkracht 4, en ook nog eens uit de goede richting. Een mooie overtocht naar Lands End staat ons te wachten. Tussen de eilanden het grootzeil, met een eerste rif, gehesen en daarna snel de fok bijgezet. Als we tussen de eilanden door het open water opvaren blijkt de 16 knopen toch iets meer te zijn, we zijn blij met het eerste rif in het grootzeil.

Als we eenmaal goed op koers zijn wakkert de wind alleen maar aan en klimt naar een 34 – 38 knopen, een goede windkracht 8, met windvlagen van rond de 44 knopen. (9)

René staat met zwemvest en lifeline achter het roer, Joop is broodjes aan het maken in de keuken, het voorgestelde ontbijt met eieren en spek stellen we maar even uit tot in de haven. Paul is als enige zo verstandig geweest om zijn zeilpak helemaal aan te doen en als ik net denk om dat ook even aan te trekken komt er zoveel buiswater over dat René en ik het zeilpak voorlopig even moeten laten wachten tot onze kleren een beetje gedroogd zijn. Dat komt er dus de hele reis niet meer van. Dan maar met zwemvest en lifeline verder. Joop heeft met het werk in de keuken deze golf gemist en komt even later met zeil jas en lekkere broodjes ham en kaas buiten bij ons staan.

Onderweg komen we nog een klein zeilbootje tegen en net als we deze ingehaald hebben scheert er een sportvliegtuigje over zee op ongeveer 50 meter hoogte. Deze maakt een rondje om de Johanna om later nog even achterlangs weer weg te vliegen, nog steeds vlak boven zee.

Als ik even binnen zit om de aan te lopen haven te bekijken komt er ter hoogte van Wolf-rock een berichtje van Renate al piepend op Paul zijn telefoon binnen. Of we de Johanna ingeruild hebben voor een speedboot? We varen gemiddeld 9.5 knopen, met uitschieters naar 10.5 knopen. Ook hebben we eenmaal de 11.2 aangetikt, al surfend op de toch wel erg hoge golven. Wat een spectakel!!! Paul en Joop schieten onderwijl mooie foto’s, van de Johanna die zich door het water snelt.

We hadden vooraf berekend om ruim 6 uur te varen over de 36 mijl van de oversteek maar na ruim 4 uur varen we de baai van Penzance en Newlyn in. Deze baai ligt in de luwte en zwakt de wind wat af, ook de 4 meter hoge golven lijken hier wel iets minder, maar komen nog steeds van open water.

Het strijken van het grootzeil is dan ook even een actie, welke door Joop vakkundig op film wordt gezet. De boegspriet verdwijnt af en toe bijna onder water, om later hoog boven de golven uit te steken. We zijn gezekerd en het heel netjes opruimen van het zeil heeft nu niet de hoogste prioriteit.

Eenmaal in de haven de Johanna een plek aan de steiger gegeven en snel even een brood gescoord, want de eieren met spek moesten natuurlijk nog wel even gegeten worden. Na deze lekkere lunch, weer heerlijk gemaakt door Joop, onze tassen ingepakt zodat straks bij de aankomst van Renate, Vincent en Ilse de kleren zo de kast in kunnen.

Net als de Johanna er weer spik en span bijligt komt de taxi, Esther en Koen, Renate met gevolg bij de boot afleveren. Hier moet op gedronken worden en na de borrel gaan we met z’n allen naar een eettentje voor Fish en Ships. Na een kop koffie aan boord vertrekken René, Esther en Koen naar de camping, waar Esther haar kamp heeft opgeslagen. Wij maken de boot op voor de nacht.

Dinsdagmorgen om 9 uur staat de taxi klaar. Esther heeft aangeboden om ons, Joop en mij, naar het vliegveld in New Quay te brengen, echt heel luxe, super…

Voor de wegbrengers zit het erop, voor de familie begint het genieten nu. Renate neemt de pen nu weer over, en zal ons af en toe eens op de hoogte houden van het vervolg van deze reis.